Gigih Walaupun Berusia 76 tahun.

Ayah saya telah berusia 76 tahun. Satu usia yang sangat lama. Alhamdulillah kesihatan ayah masih diperkenankan oleh Allah S.W.T untuk bergerak dan menghadiri solat berjemaah dimasjid walaupun bersembahyang duduk. Moga ayah terus dikurniakan kesihatan yang sangat baik oleh Allah S.W.T.

Penulisan ini bukanlah ingin menceritakan tentang kegigihan ayah saya, namun ingin saya kongsikan peristiwa yang berlaku semasa mahu pulang dari Kursus Kehakiman Kawad kakai 2010. Semasa melalui jalan menghala ke Pekan Kuala Kubu Bharu, saya terlihat seorang pakcik berbangsa india sedang berjalan kaki membawa barang. Pakcik tersebut kelihatan terlalu uzur ( badannya bongkok ketika berjalan ) namun gigih berjalan. Lantas saya melalakukan pusingan u dan memberhentikan kenderaan untuk bertanyakan arah tuju destinasi beliau. Ujarnya mahu ke Kerling bagi menghadiri majlis Perkahwinan saudara. Saya mempelawa beliau untuk menghantarnya ke stesen bus terdekat.

Dalam perjalanan tersebut saya sempat mengajukan soalan, berapa usia? tinggal dimana? tidak penatkan berjalan kaki? masih kuat untuk berjalan dan pelbagai soalan lain. Usia beliau sama dengan ayah saya 76 tahun. Beliau tinggal di Amapang Pecah dan mahu ke Kerling. Ujar beliau, berjalan kaki sudah sebati dalam hidupnya. Saya kagum walaupun telah berusia namun masih kuat untuk berjalan. Beliau juga sempat menceritakan pengalamannya satu ketika dahulu ketika muda bekerja di sebuah loji air di Rawang. Tutur katanya fasih berbahasa melayu dan ingatannya sangat tepat (menceritakan sejarah negara tahun 1962).

Tiba di stesen bus, beliau mengucapkan terimakasih. Satu pesanan beliau sebelum usai meninggalkan kereta saya begini bunyinya :

" untuk sihat kita harus kerap melakukan sembahyang ( menghadap tuhan ), jangan melakukan sesuatu yang tidak baik ( berjudi, meminum arak dan merokok ) serta selalu memakan ulaman "

Saya teruja dan terkedu dengan kata-kata beliau lantas saya terus mengambil gambarnya sebagai kenangan. Saya mendoakan jua kesihatan beliau berkekalan.

Termenung saya memikirkan kecekalan beliau sambil melihat beliau berlalu menuju sebuah bus yang telah tiba...